[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Kotlinie Elfów i wzdłuż Alei Dzidziusiów, gdzie rośnie ich najwięcej. Suknie elfów robione są na wzór
kwiatów - mody ich zmieniają się odpowiednio do pory ich kwitnienia. W czasie kwit nienia lilii przeważa
w ich strojach barwa biała, w porze dzwonków - różowa i błękitna. Nie które barwy cieszą się ich
szczególnymi względami - wszystkie elfy na przykład przepadają za krokusami i hiacyntami. Na ogół
wolą barwy delikatne od jaskrawych, dlatego też rzadko bardzo odziewają się w sukienki tulipanowe, bo
żywe ich kolory nazbyt wpadają w oko. Ale bardzo chętnie używają kielichów białych tulipanów za
kolebki dla swych niemowląt. Skoro im się zdaje, że nikt na nie nie patrzy, pląsają wesoło po trawnikach
i klombach, a kiedy dojrzą człowieka i nie mają czasu ukryć się przed nim, stają nieruchome, jakby
wrosły w ziemię, i udają, że są kwiatami. Nieraz przechodzisz tuż koło nich i nie domyślasz się na wet, że
to są elfy, a ledwie je miniesz, gnają co tchu do domu i opowiadają swojej mamie, jakiego ci wypłatały
figla. Jak wiecie, cała Kotlina Elfów pokryta jest bluszczem wijącym się po ziemi (z niego robią elfy swój
olej rycynowy), gdzieniegdzie tylko wystrzelają pęki kwia tów. Otóż niektóre są kwiatami, a inne
przebranymi za kwiaty elfami. Trudno bardzo rozpo znać elfa; najlepiej przechodząc koło kwiatu, który
się podejrzewa, że jest przebranym elfem, udawać, że się nie zwraca na niego uwagi, a potem szybko
obejrzeć się poza siebie. Danio wymyślił jeszcze inny sposób. Jeżeli ma podejrzenie, że kwiat jakiś jest
elfem, staje w miej scu i patrzy na niego dopóty, póki elf, zmęczony nieruchomością, nie poruszy się.
Wtedy ma już pewność, że kwiat ten jest elfem. Wzdłuż Alei Dzidziusiów kręci się ich zawsze całe
mrowie, bo tu im się łatwo ukryć w rabatach kwiatowych. Ale czasem i elfom zdarzają się różne
przygody. Posłuchaj tylko, co spotkało pewną pensję dziewczynek.
Było ich dwadzieścia cztery; wyszły właśnie ze szkoły w towarzystwie nauczycielki i za mierzały odbyć
codzienną przechadzkę wzdłuż nie obsadzonej jeszcze rabaty, gdy raptem nauczycielka stanęła i
znacząco położyła palec na ustach. Wszystkie dziewczynki odziane były w hiacyntowe mundurki, więc na
znak nauczycielki stanęły j ak wryte na rabacie i udały, że są prawdziwymi hiacyntami. Nauczycielka
12
usłyszała jakiś podejrzany szelest i rzeczywi ście ledwie pensjonarki przemieniły się w kwiaty, nadeszło
dwóch ogrodników z wielką paką świeżych kwiatów. Ujrzawszy rabatę obsadzoną już szafirowymi
hiacyntami, obaj ogrodnicy popatrzyli na siebie ze zdziwieniem.
- Czyż nie szkoda wysadzać takich pięknych hiacyntów? - zapytał pierwszy.
- Wiesz, że taki jest rozkaz księcia - odparł drugi i, nie namyślając się dłużej, poczęli wy dzierać hiacynty
z rabaty. Potem wszystkie pensjonarki razem z nauczycielką wrzucili na taczki, wywiezli poza ogród i
wysypali na kupę nawozu. Naturalnie biedaczki nie śmiały nawet okiem mrugnąć, żeby nie zdradzić się,
że są elfami, i leżały na nawozie aż do zmroku. " Po dzwonku " dopiero odważyły się wrócić do domów,
ale w pośpiechu pogubiły trzewiczki i rodzice tak się roz gniewali, że wszystkie dziewczynki odebrali z
pensji i biedna przełożona musiała pensję zwinąć.
Co do mieszkań elfów, to szkoda ich szukać, bo ich mieszkania są widzialne tylko w nocy. Domy ich
malowane są na kolor nocy, a że nocy za dnia nikt widzieć nie może, więc miesz kań elfów dojrzeć
niepodobna. Ale nie sądzcie, że wszystkie ich barwy są czarne - broń Boże
- noc ma te same barwy co dzień, tylko bledsze o kilka tonów. Czerwień, zieleń i błękit nocy są podobne
do dziennych, tylko daleko bardziej przejrzyste.
Pałac królowej elfów jest jedną z najpiękniejszych rezydencji królewskich. Zrobiony jest z kolorowych
szkiełek i królowa się uskarża, że pospólstwo od samego rana oblega pałac, żeby widzieć, co królowa
robi. I tak cisną nosy do ścian, że przynajmniej połowa elfów ma nosy spłaszczone albo zadarte do góry.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]