[ Pobierz całość w formacie PDF ]
odstrzelił ją. Drzwi się otworzyły, ukazując pomieszczenie wypełnione bronią. Nie
przechowywano tam niczego, co mogłoby się przydać; uzbrojenie TALON Force było o wiele
nowocześniejsze. Travis wrzucił do środka granat termiczny XM-17, po czym szybko się
cofnął i zamknął drzwi. Wszyscy odsunęli się od nich pospiesznie, a w środku słychać było
wybuchy pocisków rozrywających się pod wpływem gorąca. Przez następnych kilka minut
rozbrzmiewała kanonada, kule przelatywały przez drzwi, roztrzaskując je w drzazgi, ale
większość amunicji pozostała w kamiennym pomieszczeniu, odbijając się od ścian z
przerazliwym jazgotem.
W kolejnych pomieszczeniach przechowywana była żywność, czyste ubrania i zapasy; dalej
znajdowały się koszary i mesa. Brakowało tylko ludzi. Zniknęli nawet ci, którzy dopiero co
czmychnęli zza zamkniętych drzwi. Nie widać było żadnej drogi ucieczki ani centrum
dowodzenia triady.
- Stan, Hunter, Jack, Jen, gdzieś tu musi być co najmniej jedno tajne przejście. Poszukacie go
razem ze mną. Sarah, Sam - zróbcie rewizję koszar. Może są tam jakieś ślady wskazujące na
zamiary Wu. Gdybyście coś znalezli, dajcie znać.
Pięcioro żołnierzy TALON Force wróciło do głównej podziemnej groty i przystąpiło do
dokładniejszego przeszukiwania pomieszczeń. Mesa nosiła ślady długiego użytkowania.
Kuchenkę pokrywała gruba skorupa tłuszczu, a zmywarka trzymała się na taśmie klejącej.
Triada Ch'u grała o wysokie stawki, ale jej członkowie mieszkali w spartańskich warunkach.
To ma sens, pomyślał Tra-vis. %7łołnierze triady czują, że są częścią czegoś wielkiego, a
zarazem nie tracą czujności. W przeciwnym razie trudno byłoby ich utrzymać w tym bunkrze,
gdy pod bokiem mająHongkong. Travis wbrew sobie poczuł podziw dla triady - musiał
przyznać, że nie jest to zwykła banda gangsterów. Inna sprawa, że zwykła banda gangsterów
nie miałaby do czynienia z TALON Force.
Cisza była coraz bardziej niepokojąca. Travis nie wierzył, że członkowie triady ot tak zniknęli
i oddali bunkier bez walki. Nawet gdyby wiedzieli, na co stać TALON Force, mieli nad
Amerykanami liczebną przewagę i byli na swoim terenie.
- Trav, zobacz! - krzyknęła Jen, przeszukująca spiżarnię. Wszyscy pobiegli do niej.
Zaprowadziła ich pod tylną ścianę.
- Wszystkie pomieszczenia są wykute w litej skale. Trudno cokolwiek w nich ukryć. Tu
jednak mamy całą ścianę zasłoniętą drewnianym regałem, a tylna ścianka też jest drewniana.
56
- Myślisz, że coś za nią jest?
W odpowiedzi Jen wskazała kamienną podłogę. Wcześniej odsunęła leżące tam pudła po
herbacie i cukrze, by odsłonić zakrzywione rysy, prowadzące od krawędzi regału w głąb
pomieszczenia.
- Stan, Jack, pomóżcie mi wyciągnąć ten regał. Jeśli nie damy rady, to go rozwalimy.
Kiedy podeszli do niej, ze ścian po obu stronach pomieszczenia padły strzały. Pociski
uderzyły w zestawy bojowe, ale odbiły się nieszkodliwie od osłaniającego całe ciało kevlaru.
Członkowie oddziału przypadli do ziemi, kąsani po nogach kulami.
- Zestrzelcie to! - rzucił Travis i jego podkomendni wykonali rozkaz. Tym razem włączyli
karabiny XM-29, by wykorzystać ich przeciwpancerną -a w tym przypadku przeciwskalną -
amunicję. Celne strzały błyskawicznie rozbiły ukryte stanowiska ogniowe w drobny mak.
- Sprytne - powiedziała Jen, oglądając ich szczątki. - Karabiny automatyczne, sterowane przy
użyciu kamer. Wszystko to umieszczone wewnątrz ścian i zamaskowane za pomocą gipsu,
pomalowanego na kolor skały. Trudno zauważyć dwie takie kryjówki, w dodatku otoczone
regałami i innymi odwracającymi uwagę przedmiotami.
- Nie chciałbym pouczać specjalistki od kamuflażu - powiedział Hunter - ale wydaje mi się,
że chodzi tu o coś więcej. Rysy na podłodze wcale nie były tak dobrze ukryte - tekturowe
pudła można łatwo przesunąć. Kiedy jednak spróbowaliśmy odsunąć regał, znalezliśmy się w
krzyżowym ogniu z dwóch karabinów.
- Bądzcie czujni - rzekł Travis. - Po tej sztuczce z windą w Ministerstwie Finansów
powinniśmy wiedzieć, że triada Ch'u lubi fortele i zmyłki.
- Ktoś, kto był w stanie przetrwać na ziemi niczyjej między Hongkongiem a Chinami
Ludowymi, trzymając dwie sroki za ogon, musi być sprytniej szy od przeciętnego
niedzwiedzia - powiedział Sam przez mikrofon zgryzliwym tonem.
- Obyś zawsze o tym pamiętał. Znalezliście coś?
- Dwa granaty pod starymi majtkami - powiedziała Sarah. - Na szczęście nauczono mnie, że
z wybrzuszeniami w męskich gaciach trzeba obchodzić się z najwyższą ostrożnością, więc
zdetonowaliśmy je z bezpiecznej odległości.
- Zawsze tak na mnie działasz, Sarah - odparł Sam z kpiarską nutą w głosie.
- No już, starczy - powiedział Travis - skupcie się na naszym zadaniu. Zamierzamy
spróbować otworzyć ukryte drzwi, więc wkrótce pewnie będziecie nam tu potrzebni.
- Przyjdziemy, kiedy tylko nas wezwiesz, Travis - powiedziała Sarah.
57
Pięcioro z nich zajęło się ukrytym przejściem. Kiedy Travis i Stan próbowali odsunąć regał,
mebel wykrzywił się na górze, ale podstawa nawet nie drgnęła. Jen przykucnęła i obejrzała ją.
Następnie bez słowa wstała i wyszła z pokoju, by po chwili wrócić z mesy z nożem o długim
trzonku. Uklękła i wsadziła ostrze pod regał. Rozległ się głośny trzask. Dwumetrowy mebel
odsunął się od ściany na schowanych zawiasach, zgrzytając o kamienną podłogę.
Za nim znajdowały się drzwi windy.
- Sam, Sarah, znalezliśmy następną windę. Sprawdzimy ją, wy na razie zostańcie tam, gdzie
jesteście.
Travis wcisnął guzik umieszczony obok zamkniętych drzwi i rozległ się znajomy szum. Po
chwili drzwi się otworzyły.
- Ta jest o wiele szybsza od tamtej - zauważył Jack.
- Jeśli z niej korzystasz, to znaczy, że daleko zaszedłeś - odparł Hunter.
- Myślicie, że tu też jest gaz? - spytał Stan.
- Założę się, że tak - powiedziała Jen.
- Ja też - dodał Travis, oglądając kabinę czujnym okiem. Wszedł do środka.
W kabinie były dwa przyciski, jeden nad drugim. Górny pokazywał świecące czerwone
światło.
- Zdaje się, że także porusza się w dół... - powiedział powoli. Odwrócił się pospiesznie i
wyjął z plecaka kolejną małą paczkę. Znajdowały się w niej dwie pięciocentymetrowe
metalowe płytki, które nasunął na dłonie i przymocował plastikowymi paskami. Płytki
wytwarzały pole magnetyczne, które mogło być włączane i wyłączane, i pozwalały temu, kto
je nosił, przylgnąć do metalowych powierzchni.
- Co robisz? - spytał Stan.
- Ci ludzie lubią niespodzianki. Zobaczymy, czy znów nam jakichś nie przyszykowali.
Przejdzcie na oddychanie tlenem.
Wszyscy wykonali polecenie. Travis zdjął karabin XM-29 i zablokował nim drzwi windy.
Potem przysunął lewą dłoń do bocznej ściany. Przyciąganie było coraz silniejsze, aż wreszcie
magnes uderzył z dużą siłą w metal. Wtedy Travis wcisnął prawą ręką dolny guzik, po czym
[ Pobierz całość w formacie PDF ]