[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wspaniałym i drogocennym darem jest światło. Gdy przebywał w lochu, oczy przyzwyczaiły się
do ciemności i być może nawet zapomniał, że tkwi w ciemnościach i że potrzebuje światła. To
nie grzesznik pojmuje, czym jest grzech, ale człowiek święty, bo tylko święty zbliżył się do
Bożego światła. Poznajemy nasze grzechy dzięki Bożemu Objawieniu, a nie naszym rozumem.
Pismo Zwięte daje nam wiele przykładów na to. Paweł uważał, że wyświadczał Bogu przysługę,
prześladując Kościół. Dopiero po spotkaniu z Chrystusem uświadamia sobie swój grzech. Odtąd
nazywa się najmniejszym z apostołów, niegodnym imienia apostoła za to, że prześladował
Kościół Chrystusowy (por. 1 Kor 15, 9). Dojdzie nawet do tego, że będzie się uważał za
pierwszego z grzeszników (por.1 Tm 1,15). %7łeby jednak pojąć to wszystko, musiał najpierw
spotkać Pana. To samo można powiedzieć o Piotrze, który najpierw odkrył, kim jest rzeczywiście
Jezus, a potem dopiero mógł zawołać: Odejdz ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny
(Ak 5, 8). Zawołanie podobne do słów proroka Izajasza, który po przeżyciu wizji Boga, staje się
przenikliwie świadomy swego grzechu: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o
nieczystych wargach (Iz 6, 5). Przypomnijmy sobie również skruchę i nawrócenie Zacheusza po
tym, jak Pan nawiedził jego dom (Ak 19) oraz jawnogrzesznicę wylewającą łzy miłości i
nawrócenia przy spotkaniu z Panem (Ak 7). I czyż tak nie powinno być? Jakże możemy żałować,
że obraziliśmy Pana, jeśli Go najpierw nie pokochamy? A jak Go pokochamy, jeśli najpierw nie
wejdziemy w kontakt z Nim i nie doświadczymy, kim jest? Z tego też powodu myślę, że
medytacja na temat grzechu i nawrócenia nie jest medytacją dla początkujących w życiu
duchowym, lecz dla wielkich świętych, dla ludzi, którzy postąpili znacznie na drodze świętości.
Dlatego nie dziwi, że święty Proboszcz z Ars pragnął usilnie uciec ze swej parafii i zostać
pustelnikiem. Dlaczego? Bo chciał opłakiwać swoje grzechy! Niezrozumiałe to i wręcz irytujące
dla tych z nas, którzy nie pojęli jeszcze, co znaczy kochać Boga i być przez Niego kochanym; dla
tych z nas, którzy jeszcze nie zobaczyli Pana. Nie powinniśmy się więc zniechęcać, jeśli nie
otrzymaliśmy zaraz tej nadzwyczajnej łaski. Prawdopodobnie Pan zachowuje ją dla nas na
koniec, kiedy nasza miłość ku Niemu będzie o wiele głębsza. Bądzmy na razie zadowoleni z
tego, że gorąco Go pragniemy i że chcemy Go kochać, jak tylko potrafimy. Poznałem niedawno
modlitwę przypisywaną św. Anzelmowi. Chciałbym ją wam przybliżyć, ponieważ wyraża trafnie
59
różne etapy, przez które przechodzi większość ludzi, zanim sobie uświadomi swe grzechy i żałuje
za nie. Etapy te stanowią dokładny opis łaski nawrócenia w całej jego pełni: pragnienie Boga,
miłość Boga i obrzydzenie sobie grzechu. Oto modlitwa: Panie, nasz Boże, udziel nam łaski,
byśmy pragnęli Cię z całego serca, a pragnąc Cię, byśmy mogli Cię szukać i znajdywać; a
znajdując Cię, byśmy mogli Cię ukochać; a pokochawszy Cię, byśmy obrzydzili sobie to
wszystko, od czego nas wybawiłeś. Amen . Niektóre teksty biblijne W następnej konferencji
będę mówił o niebezpieczeństwach kryjących się w medytacji o nawróceniu i o grzechu. Teraz
jednak chciałbym wam już podać niektóre z bardzo wielu tekstów Pisma Zwiętego na ten temat.
Najpierw kilka tekstów z Nowego Testamentu, a następnie ze Starego. Aukasz 7, 36-50: kobieta z
Magdali. Zwróćcie uwagę, jakie znaczenie w przebaczaniu grzechów przypisuje Jezus miłości.
Aukasz 15: przypowieści o kochającym Ojcu, o zgubionej drachmie i o zaginionej owcy.
Podkreślona została tutaj radość oraz dobroć pełna czułości i miłości. Dzieje Apost. 9:
nawrócenie św. Pawła. Jan 4, 5-42: nawrócenie Samarytanki. Aukasz 19: nawrócenie Zacheusza.
Jan 21,1-19: Piotr wyznaje swą miłość 1 Tm 1,15: św. Paweł mówi, że jeżeli Bóg dokonał tak
[ Pobierz całość w formacie PDF ]