[ Pobierz całość w formacie PDF ]
(Rozszerzalny Hipertekstowy Język Znaczników). Język XHTML w wersji 1.0 odpo-
wiada językowi HTML w wersji 4.0, która została zapisana za pomocą składni języka
XML, a nie SGML. W składni SGML zapisane są wszystkie wersje języka HTML.
Przy założeniu, że zastosowaliśmy same małe litery, otwierający znacznik powi-
nien przyjąć następującą postać:
lub w przypadku wykorzystania pliku zewnętrznego:
Nowe wersje przeglądarek, np. Microsoft Internet Explorer w wersji 5 i nowszych oraz
Netscape Navigator w wersji 6 i nowszych, będą jeszcze przez jakiś czas obsługiwały
atrybut , ale wydaje się prawdopodobne, że z upływem czasu atrybut ten zniknie.
Atrybut type
W specyfikacji języków HTML 4.0 oraz XHTML 1.0 wewnątrz otwierającego znacz-
nika występuje dodatkowy atrybut . Powodem wprowadzenia tego atry-
butu jest ustanowienie standardu co do sposobu opisu typu zawartości plików, do których
RozdzIał 1. f& Podstawy41
można uzyskać dostęp w sieci. Typy plików określane są terminem typ medium
(ang. media type); każdy z nich posiada własny, standardowy sposób opisu. Jeżeli typ
medium to , wówczas przeglądarka WWW lub inna aplikacja WWW
będzie wiedzieć , że ma do czynienia z kodem JavaScript. Poprzez dostęp do atrybutu
można sprawdzić, w jaki sposób można obsłużyć zawartość pliku.
Jeżeli korzystamy z języka JavaScript, atrybut dla znacznika przyjmuje
wartość .
Aby uzyskać maksymalną zgodność pomiędzy określonymi przeglądarkami, najlepiej
wykorzystać zarówno atrybut , jak i . Dzięki temu zapewnimy nie tylko
to, że nasz stary skrypt będzie można wykorzystać w starych przeglądarkach, ale rów-
nież to, że w przyszłości nie będzie trzeba powracać do kodu i nie zaistnieje konieczność
wprowadzania atrybutu .
Jeżeli powrócimy do przykładowego kodu bloku skryptów, to będzie on miał teraz
następującą postać:
Stare przeglądarki
Aby uzyskać zgodność z bardzo starymi przeglądarkami, powinniśmy wprowadzić do-
datkowy, ostatni element. Jest on szczególnie przydatny, jeżeli wykorzystujemy bloki
skryptów, które mogą być przeglądane za pomocą starych przeglądarek. Powinniśmy
dodać komentarze do kodu JavaScript po to, aby zabezpieczyć się przed wyświetlaniem
kodu na stronie WWW przez bardzo stare przeglądarki, które nie potrafią rozpoznać kodu
JavaScript. Niemal na pewno wyświetlanie kodu na stronie nie jest naszym zamiarem.
Problem ten wiąże się z tym, że naprawdę stare przeglądarki nie obsługują znacznika
. Przyjrzyjmy się pokrótce sytuacji, w której przeglądarka nie potrafi zinter-
pretować znacznika. Wpiszemy kod HTML pokazany na wydruku 1.5 i po zapisaniu
go w pliku zobaczymy, w jaki sposób jest wyświetlany w przeglądarce.
Wydruk 1.5. Co się dzieje, jeżeli przeglądarka nie rozpoznaje znacznika (nonExistentTag.htm)
42 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Jeżeli spróbujemy uruchomić ten skrypt, na ekranie pojawi się obraz przedstawiony
na rysunku 1.3.
Rysunek 1.3.
Zawartość
nierozpoznanych
znaczników pojawi
się na stronie WWW
Jak widać, przeglądarka wyświetliła tekst, który był wpisany pomiędzy nierozpoznanym
znacznikiem otwierającym i znacznikiem zamykającym. To samo zdarzy się w starszych
przeglądarkach, które nie rozpoznają znacznika . Znacznik ten będzie w nich
zignorowany, a przeglądarka wyświetli tekst skryptu. Nawet jeżeli skrypt nie uruchomi
się, może to spowodować bałagan na stronie, która w innym przypadku wyglądałaby
dobrze.
Na szczęście istnieje drobna sztuczka, która wykorzystuje komentarze HTML. Możemy
ją użyć po to, aby upewnić się, że tekst skryptu nie będzie wyświetlony na stronie.
Spójrzmy na kod przedstawiony na wydruku 1.6.
Wydruk 1.6. Wykorzystanie komentarzy HTML w celu uniknięcia błędów w starszych typach
przeglądarek (hideScript.htm)
RozdzIał 1. f& Podstawy43
Jeżeli przyjrzymy się temu kodowi dokładnie, zauważymy, że na wydruku użyto dwóch
komentarzy HTML, które zagnieżdżono wewnątrz znaczników . Oznacza to,
że w przypadku, gdyby znaczniki zostały zignorowane (w przeglądarkach,
które takich znaczników nie rozpoznają), cały kod znajdujący się pomiędzy komenta-
rzami będzie ukryty, ponieważ przeglądarka nie wyświetla treści umieszczonej w ko-
mentarzu HTML. Jest to dosyć sprytne rozwiązanie, ale zastanówmy się, co się stanie
z kodem JavaScript w przypadku, gdy będzie on interpretowany przez nowsze przeglą-
darki, które rozpoznają znaczniki . Czy wprowadzone komentarze HTML
mogą spowodować błędy, jeżeli zostaną użyte wewnątrz znaczników ? Otóż
nie; interpreter JavaScript wie, że nie powinien interpretować otwierającego komentarza
HTML oraz dwóch znaków ukośnika, aż do napotkania znacznika zamykającego ko-
mentarz (wkrótce dowiemy się, dlaczego).
Zatem, jeżeli umieścimy komentarze HTML pomiędzy znacznikami oraz
, to nasz kod będzie działał normalnie i jednocześnie zabezpieczymy się przed
ewentualnym wyświetleniem kodu na stronie.
Wielokrotne wykorzystywanie kodu
Zanim przeanalizujemy przykład kodu JavaScript, przyjrzyjmy się powodom, dla których
warto zapisywać kod JavaScript w zewnętrznych plikach .js, które potem włączamy
do strony.
Dla niewielkich fragmentów kodu, które są typowe dla osobistych stron WWW, praw-
dopodobnie lepiej jest zapisywać kod JavaScript w samej treści strony. Jeśli fragmenty
kodu są krótkie, przechowywanie wszystkiego w jednym pliku powoduje, że odszukanie
kodu i pielęgnacja skryptu są łatwiejsze.
Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że ten sam fragment kodu może być wy-
korzystany nie tylko w jednym dokumencie, lepiej zapisać kod JavaScript w pliku
zewnętrznym.
44 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Pierwszą korzyścią płynącą z umieszczenia kodu na zewnątrz jest fakt, że w sytuacji,
kiedy trzeba zmodyfikować skrypt (jest niemal pewne, że w pewnym momencie taka
potrzeba nastąpi), nie będzie konieczne, by wprowadzać wiele razy te same zmiany na
każdej stronie, która korzysta ze skryptu. Dzięki temu zyskujemy wiele czasu, który
pochłonęłoby nam otwieranie każdego pliku, wklejanie zmian, zapisywanie, a następnie
kopiowanie każdego pliku na serwer. Ponadto, nie musimy martwić się o to, aby zmiany
na każdej ze stron zostały wykonane dokładnie tak samo.
Druga zaleta nie jest tak oczywista. Niektóre przeglądarki na czas trwania sesji z prze-
glądarką buforują zewnętrzne pliki .js, zatem poprzez umieszczenie kodu w zewnętrz-
nym pliku .js. powodujemy, że odwiedzający nasze strony goście muszą pobrać pliki
.js tylko raz, na czas trwania sesji. Tak więc, na przykład, jeżeli mamy w katalogu kilka
plików wykorzystujących menu nawigacyjne, napisane w języku JavaScript, to pobieramy
kod tylko raz i mamy możliwość jego wielokrotnego wykorzystania na kilku stronach.
Ponieważ większość użytkowników Internetu w dalszym ciągu do nawiązania połącze-
nia wykorzystuje modemy, skrócenie czasu pobierania stron jest bardzo istotne.
Dokumentowanie kodu
Kiedy zaczniemy tworzyć bardziej zaawansowane aplikacje JavaScript, wówczas za-
uważymy, że kod stopniowo będzie stawał się coraz bardziej rozbudowany i złożony.
Jeżeli nie będziemy dokumentować naszego kodu, zrozumienie go przez kogoś innego,
bez analizowania wiersz po wierszu sposobu jego działania, będzie bardzo trudne. Nawet
sam autor kodu może mieć trudności w jego zrozumieniu, kiedy po jakimś czasie po-
trzebne stanie się wprowadzenie zmian. Wpisywanie komentarzy w najważniejszych
miejscach kodu może okazać się bardzo pomocne dla lepszego zrozumienia kodu i może
[ Pobierz całość w formacie PDF ]