[ Pobierz całość w formacie PDF ]
się, czy zechce wyjść za człowieka, który ją zawiódł, który pozostawił ją na pastwę burzy,
aby zginęła. Wątpił w to, ale wiedział, że poprosi, aby została jego żoną.
Patrząc obojętnie w dół, na oddalające się wzgórze i rozlane wody zatopionej doliny
Negrito, poczuł nagle, że ktoś dotyka jego ręki. Odwrócił się gwałtownie i zobaczył, że była
to dłoń Julie. Ocknęła się właśnie i po policzkach spływały jej dwie łzy. Poruszała wargami,
ale łoskot maszyny zagłuszał wszelkie dzwięki.
Szybko się nad nią pochylił, zbliżając ucho do jej ust i zdołał uchwycić ledwo
dosłyszalne słowa:
- Dave! Dave! %7łyjesz! - Nawet w tym cichutkim szepcie dało się wyczuć ton
niedowierzania.
Uśmiechnął się do niej.
- Tak, obydwoje żyjemy. Dziś jeszcze wrócisz do Stanów. Zacisnęła lekko palce na jego
dłoni i znów coś powiedziała. Nie wszystko zrozumiał, ale złapał sens tego, co mówiła.
- ...wracać. Chcę mieć dom... z widokiem na morze... St. Pierre. Potem zamknęła oczy,
ale nadal obejmowała palcami jego dłoń.
Poczuł, że ubyło mu połowy trosk. Julie wyzdrowieje i będą już razem.
Wrócił więc do bazy na Cap Sarrat, zyskując rozgłos i zapisując się w historii. Nie
wiedział, że nagłówki światowych gazet będą sławiły w stu językach jego imię jako
człowieka, który ocalił ludność całego miasta - i zniszczył całą armię. Nie wiedział, że
oczekiwały go zaszczyty z rąk ludzi, którzy mniej od niego znaczyli. Nie wiedział, że
pewnego dnia, gdy bardzo się już zestarzeje, właśnie on pokaże innym, jak okiełznać wielki
wiatr-huragan.
Nie zdawał sobie z tego wszystkiego sprawy. Wiedział jedynie, że jest bardzo zmęczony
i że spotkała go zawodowa klęska. Nie powiedziano mu, ilu żołnierzy zginęło w St. Pierre -
wiele setek czy wiele tysięcy - ale gdyby nawet zginął tylko jeden, dowodziłoby to wobec
świata jego profesjonalnej porażki, czuł się więc podle.
David Wyatt był pełnym pasji naukowcem, nie obeznanym z meandrami otaczającej go
rzeczywistości i bardzo młodym jak na swój wiek.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]